Długi pełnoletniego dziecka – kto za nie odpowiada?

Coraz częściej, dłużnikami nie są osoby bardzo dorosłe, a wręcz dopiero co pełnoletnia młodzież. Warto, więc wiedzieć, że odpowiedzialności za rosnące zadłużenie nie ponoszą rodzice. Mówi o tym jeden z przepisów zawartych w Kodeksie Cywilnym.

W dzisiejszych czasach nagminnie dochodzi do sytuacji, w której pełnoletnie dziecko posiada niespłacone długi. Co więcej, bardzo często nie są w stanie samodzielnie ich spłacić. Wówczas pojawia się problem – kto ma spłacić zobowiązania nieporadnej osoby?

W zaistniałej sytuacji, znaczna ilość rodziców zaczyna się martwić, że któregoś dnia, do ich drzwi zapuka komornik i będzie chciał wyegzekwować należności dziecka ich kosztem. Warto jednak wiedzieć, że do takich działań nie dojdzie. Zabraniają tego przepisy prawa. Innymi słowy, pomijając niektóre wyjątki, odpowiedzialność za długi ponosi tylko i wyłącznie osoba, która zaciągnęła daną pożyczkę, czy inne zobowiązanie.

W powyższą myśl. Jasne jest, że komornik również nie może egzekwować należności od rodziców pełnoletniego dziecka, będącego dłużnikiem. Osoba pełnoletnia samodzielnie odpowiada za swoje czyny i długi. Co za tym idzie, postępowanie egzekucyjne z należącego do rodziców majątku nie może mieć miejsca.

Poręczenie – rodzinne niebezpieczeństwo

Sytuacja diametralnie się odmienia, wówczas, gdy rodzice poręczyli za długi dziecka. W takiej sytuacji nie tylko dziecko, ale i rodzice odpowiadają za całość zobowiązania, a co za tym idzie, również za dług. Co więcej, komornik w takiej sytuacji może bez problemu dokonać egzekucji na majątku rodziców.

Niemniej jednak bez osobistego poręczenia sytuacja ta nie jest możliwa. Rodzice mogą być spokojni, gdyż komornik nie może zająć ich wynagrodzenia, czy też przejąc samochód, który zostanie zlicytowany, celem zaspokojenia wierzyciela.

Wspólne miejsce zamieszkania rodziców i dziecka a zajęcie komornicze

Sytuacja nieco dyskomfortowa jest podczas wspólnego mieszkania rodziców z pełnoletnim dzieckiem, które posiada zadłużenie. Komornik wówczas może zająć ruchomą rzecz, która znajduje się we wspólnym mieszkaniu. Mowa tutaj na przykład o: pralce, komputerze, telewizorze, czy lodówce.

Odstąpieniem od konfiskaty poszczególnych rzeczy może być udokumentowanie komornikowi faktu, że dana rzecz została zakupiona przez rodziców, a nie zadłużone dziecko. W ten sposób pokazują, że to oni posiadają prawo do użytkowania danego przedmiotu.

W przypadku niemożności udowodnienia własności danego dobra, możliwe jest powództwo przeciw egzekucyjne. W ten sposób domagać się można wyłączenie z egzekucji danej rzeczy.